Dysfunkcje w obszarze układu nerwowego objawiające się nieprawidłościami w odbiorze i przetwarzaniu bodźców dotykowych, słuchowych czy wzrokowych nazywamy zaburzeniami integracji sensorycznej. W odróżnieniu od osób zdrowych, u osób z zaburzeniami w obszarze integracji sensorycznej, informacje z poszczególnych bodźców są ze sobą mieszane bądź nieprawidłowo interpretowane przez mózg.
Początki kształtowania się integracji sensorycznej sięgają jeszcze życia płodowego. Dlatego zaburzenia w tym obszarze można zaobserwować już u kilkumiesięcznych dzieci, choć w początkowym etapie życia, diagnoza jest raczej trudna i niepewna.
Integracja sensoryczna w swojej zaburzonej formie może mieć kilka rodzajów. Wyróżnia się trzy główne formy:
W zależności od przejawianej formy oraz stopnia zaawansowania zaburzenia, terapia integracji sensorycznej może obejmować różnego rodzaju oddziaływania, nierzadko przy wykorzystaniu specjalistycznego sprzętu umożliwiającego taką pracę z dzieckiem, która doprowadzi do bardziej efektywnego przetwarzania bodźców sensorycznych i pełniejszej integracji informacji pochodzących z różnych zmysłów, co w efekcie pozwoli na bardziej adekwatne funkcjonowanie dziecka.